جراحی (sleeve gastrectomy (SG در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته اما نکته مهم اینکه آیا SG در واقع با بهبود کیفیت زندگی (QoL) بیماران همراه است یا خیر؟ تا کنون در جامعه ایرانی مطالع های در این زمینه انجام نشده است. در این مطالعه ما به بررسی تاثیر SG بر QoL بیماران دچار چاقی مفرط پرداختیم. روش بررسی تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد انجام شد. تمامی بیمارانی که اندیکاسیون عمل جراحی اسلیو گاسترکتومی داشتند و موافقت خود را برای همکاری کتبی اعلام کردند وارد مطالعه شدند. بیماران واجد شرایط دارای نمایه توده بدنی 40 Kg/m2 و بیشتر، یا بیماران با نمایه توده بدنی بین 40-35 kg/m2 همراه با بیماری های مرتبط مانند دیابت نوع 2، بیماری های قلبی، فشارخون و. . . هستند. کیفیت زندگی بیماران مطابق پرسشنامه استاندارد 100 WHO-QOL بررسی شد. قبل از عمل جراحی لاپاراسکوپیک اسلیو گاسترکتومی 6 و 12 ماه بعد از عمل شاخص های کیفیت زندگی بررسی و با آزمو نهای آماری قضاوت شد. یافته ها تحقیق در 100 بیمار که شامل 51 نفر زن و 49 نفر مرد بود انجام شد. شاخص تود های بدن بیماران قبل از عمل جراحی اسلیو گاسترکتومی 52. 5± 6. 5 و در 12 ماه آینده به 5. 1 ± 35. 4 کاهش یافت(001 / p>0). کیفیت کلی زندگی از 4/ 11 ± 9/ 47 قبل از عمل به 3/ 11 ± 3/ 82 در 12 ماه افزایش یافت(05 /. p>0) نتیجه گیری به نظر می رسد عمل جراحی لاپاراسکوپیک اسلیو گاسترکتومی به ارتقای کیفیت زندگی بیماران با چاقی مفرط منجر می شود. تحقیق های بیشتر با لحاظ کردن زمان طولانی تر پیگیری توصیه می شود.

جراحی های باریاتریک از جمله درمان های موثر برای چاقی مفرط بوده که از این میان (SG) sleeve gastrectomy محبوبیت بیش تری یافته است. از عوارض نگران کننده این روش می توان به نشت آناستوموزها اشاره کرد که به وسیله جراحی مجدد و یا اندوتراپی درمان می شوند. اخیرا استفاده از کلیپ ها به عنوان گزینه ای ایمن و موثر در درمان نشت به دنبال جراحی های باریاتریک پیشنهاد شده است. این مقاله به معرفی خانم مسنی می پردازد که به دنبال گاسترکتومی اسلیو، دچار تب و علائم سپسیس شده و با تشخیص نشت آناستوموز، تحت درمان با کلیپ اندوسکوپیک قرار گرفت. خانم 57 ساله با وزن 140 کیلوگرم (6/54BMI=) که به دلیل چاقی بعد از یائسگی و آپنه خواب تحت جراحی گاسترکتومی اسلیو قرارگرفته بود، به دنبال جراحی بیمار دچار تب، درد شکم و لکوسیتوز می شود. با شک به عوارض ناشی از جراحی، تحت بررسی با گاستروگرافین قرار گرفته و نشت در محل اتصال کاردیا به فوندوس مشاهده شد. بلافاصله تغذیه از طریق دهان قطع و درمان با آنتی بیوتیک وریدی آغاز شد. با توجه به بروز علائم سپسیس و عدم بهبودی بیمار، آندوسکوپی فوقانی انجام و فیستول با ovesco clip ترمیم شد. بیمار پس از 4 روز با حال عمومی خوب ترخیص گردید. نشت آناستوموز از عوارض نادر SG بوده که با خطر مرگ و میر و ناتوانی بالایی همراه است. در این موارد، پیگیری دقیق بیمار و ظن بالینی، از بروز عوارض شدید و کشنده جلوگیری خواهد کرد.

مقدمه: همه گیر شدن عمل جراحی چاقی در سطح کشور موجب نیاز به یک مراقبت ویژه و آماده سازی روحی و روانی این بیماران به صورت مداخله آموزشی ضروری می باشد. بنابراین با توجه به اهمیت سبک زندگی در حفظ و نگهداری وزن مطلوب و کاهش عوارض مشکلات جراحی، هدف از این مطالعه تاثیر آموزش چهره به چهره بر اصلاح سبک زندگی بیماران تحت جراحی اسلیو گاسترکتومی بود. روش کار: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی است که در مهر سال 1398 در بخش جراحی بیمارستان حضرت ولیعصر شروع و تا فروردین سال 1399 به طول انجامید. جامعه پژوهش کلیه بیماران تحت عمل جراحی اسلیو گاسترکتومی بودند که تعداد70 بیمار با توجه به معیار های ورود، به صورت هدفمند انتخاب، سپس به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. روز قبل از جراحی مداخله آموزش چهره به چهره اصلاح سبک زندگی انجام شد و همچنین قبل و دو ماه بعد از جراحی، ارزشیابی با پرسشنامه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت دو در دو گروه اجرا گردید. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اکثر شرکت کنندگان، 48 نفر (60/68 درصد) زن، 47 نفر (2/67 درصد) متاهل، 40 نفر (1/57 درصد) خانه دار و 35 نفر (50 درصد) مدرک دیپلم داشتند. نتایج آزمون تی زوجی پس از مداخله نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمرات کسب شده در گروه آزمون و شاهد به ترتیب (1/2±,2/30) و (1/3 ±,4/23) بود، که نشان دهنده اختلاف معنی دار بین دو گروه بعد از مداخله است (000/0 =P). نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مثبت روش آموزش چهره به چهره در بهبود سبک زندگی بیماران بعد از جراحی اسلیو گاسترکتومی و نقش ویژه پرستاران در آموزش به بیمار، توجه به این روش آموزشی امری ضروی به نظر می آید. بنابراین برنامه ریزی جهت اجرای آموزش مذکور، در جهت کاهش عوارض و مشکلات بالینی بیماران پیشنهاد می گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

1اسلیو گاسترکتومی (SG) یک عمل جراحی جهت درمان چاقی مفرط است. نشت بعد از عمل به عنوان یکی از عوارض نادر اما ویرانگر این جراحی به شمار می رود. بروز نشت معده و فیستول به دنبال اسلیو گاسترکتومی در حدود 1 تا 4/2 درصد می باشد. بیش تر موارد به درمان های حمایتی جواب می دهند و به ندرت نیاز به جراحی پیدا می کنند. این پژوهش به معرفی یک مورد نادر فیستول گاستروکوتانئوس ناشی از جراحی اسلیو می پردازد که به درمان حمایتی جواب نداده و تحت فیستولوژژنوستومی قرار گرفت. این پژوهش با کد اخلاق IR. AJUMS. HGOLESTAN. REC. 1402. 466 به تصویب کمیته ی اخلاق دانشگاه رسید. بیمار خانم 30 ساله مورد جراحی اسلیوگاسترکتومی که دو روز بعد از عمل دچار درد شدید اپیگاستر شده بود و پنج روز بعد از عمل جراحی در بیمارستان بستری شد. در آندوسکوپی انجام شده دیفکت بزرگ و پر از چرک در محل اسلیو قبلی مشاهده شد. ابتدا درناژ کالکشن تحت گاید سی تی اسکن انجام شد و سپسDouble Pigtail Stent  در محل نشت تعبیه شد. با توجه به عدم پاسخ به درمان حمایتی و اندوسکوپیک بیمار با تشخیص نشت در محل GEJ تحت عمل جراحی لاپاراتومی، فیستولوژژنوستومی و تعبیه لوله ژژنوستومی قرار گرفت. بیمار معرفی شده در پژوهش حاضر بعد از عمل به بخش مراقبت های ویژه بیمارستان منتقل شد. روز بعد از عمل بیمار هوشیار و دارای علائم حیاتی پایدار بود. بیمار هیچ گونه شواهدی به نفع خونریزی، افت هموگلوبین، سپسیس نداشت و یک هفته بعد با حال عمومی خوب و توصیه های لازم ترخیص شد. در مجموع نتایج پژوهش حاضر نشان داد درصورتی که فیستول های گاستروکوتانئوس ناشی از جراحی اسلیو به درمان های حمایتی و آندوسکوپیک پاسخ مناسبی ندهند باید درمان های جراحی مورد توجه قرار گرفته شود.

کم خونی پس از جراحی چاقی، به ویژه در روش های گاسترکتومی اسلیو و بای پس معده، یکی از عوارض شایع و مهم است که به دلیل تغییرات فیزیولوژیک و آناتومیک ناشی از این جراحی ها رخ می دهد. شیوع کمبود آهن و کم خونی در بیماران پس از این اعمال جراحی؛ به ترتیب 6 و 12 برابر بیشتر از جمعیت عادی است. این مقاله به بررسی وضعیت کم خونی پس از جراحی چاقی در ایران و چالش های مرتبط با آن می پردازد. همچنین، پیشگیری و درمان کم خونی، شامل توصیه های مصرف مکمل های آهن و پیگیری های لازم، مورد بحث قرار می گیرد. نتیجه گیری: ارائه آموزش و آگاهی های لازم به متقاضیان، در زمینه لزوم رعایت برنامه غذایی، مصرف مکمل و پیگیری های پزشکی، پیش از جراحی ضروری است. همچنین لازم است سیاست گذاران بهداشت و درمان با در نظر داشتن مشکلات اقتصادی و معیشتی رایج در کشور، تمهیداتی جهت تحت پوشش بیمه قرار گرفتن اقلام دارویی و مکمل های مورد نیاز این افراد بیاندیشند.

زمینه و هدف: مطالعات اندکی به بررسی تشکیل سنگ های صفراوی به دنبال جراحی گاسترکتومی اسلیو پرداخته اند. در این مقاله ما به بررسی شیوع این بیماری و تعدادی از فاکتورهای خطر پیش بینی کننده آن پرداخته ایم. مواد و روش ها: در یک مطالعه کوهورت بیمارانی که تحت عمل گاسترکتومی اسلیو لاپاروسکوپیک در فاصله ژانویه 2016 تا دسامبر 2018 قرار گرفته بودند، بررسی و پیگیری 12 ماهه از ایشان به عمل آمد. بیماران با سابقه سنگ کیسه صفرا، جراحی کیسه صفرا و جراحی های چاقی و کسانی که در سونوگرافی قبل از عمل سنگ و لجن و یا پولیپ صفراوی داشتند و نیز کسانی که تحت جراحی مجدد چاقی قرار گرفتند، از مطالعه حذف شدند. تحلیل اهداف مطالعه با استفاده از آزمون های کای اسکویر، فیشر وT مستقل در نرم افزار SPSS با سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته ها: در این مطالعه 70 بیمار با سابقه جراحی گاسترکتومی اسلیو لاپاروسکوپیک بررسی شدند. شیوع سنگ کیسه صفرا براساس یافته های سونوگرافی در بازه زمانی پیگیری 12 ماهه 9/12% برآورد شد. فاکتورهای خطر بالقوه شامل سن، جنس، میزان کاهش وزن، وضعیت فعالیت فیزیکی و تغذیه ای و بیماری های همراه (دیابت شیرین، هیپوتیروییدی، هیپرلیپیدمی) ارتباط چشم گیر و معنی داری با تشکیل سنگ صفراوی به دنبال گاسترکتومی اسلیو لاپاروسکوپیک نداشتند. نتیجه گیری: شیوع سنگ های صفراوی به دنبال جراحی گاسترکتومی اسلیو لاپاروسکوپیک در این مطالعه بیشتر از جمعیت عمومی نمی باشد. همچنین هیچ یک از فاکتورهای خطر در نظر گرفته شده در این مطالعه پیش گویی کننده تشکیل سنگ صفراوی به دنبال جراحی گاسترکتومی اسلیو لاپاروسکوپیک نمی باشد.

مقدمه: چاقی بزرگ ترین تهدید برای سلامتی انسان در این قرن است و نه تنها منجر به افزایش شیوع بیماری های غیرواگیر همراه چاقی بلکه باعث اختلال در کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در زنان دارای چاقی مفرط پس از عمل جراحی باریاتریک، انجام شد. مواد و روش ها: 476 نفر از زنان بالای هجده سال مراجعه کننده به کلینیک چاقی تهران، وارد مطالعه شدند. اطلاعات آنتروپومتریک و آزمایشات بیوشیمی قبل و یک سال پس از جراحی اندازه گیری شد. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش نامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامتSF-36 استفاده شد. یافته ها: به طور کلی میانگین سنی شرکت کنندگان 10/9± 38/7 بود. نمایه توده بدنی قبل از جراحی باریاتریک 6/0± 45/1 بود که یک سال بعد به 4/8± 30/2 کاهش یافت (0/001>P). میانگین نمرات متغیرهای آنتروپومتریک و شاخص های متابولیک یک سال پس از جراحی بهبود یافتند. میانگین امتیاز نمرات کیفیت زندگی در بعد سلامت جسمانی از 54/3± 227/6 به 63/2± 316/6 و در بعد روانی پس از جراحی باریاتریک از 70/9± 236/7 به 62/9± 288/6 افزایش یافت (0/001>P). شایان ذکر است میانگین کلی کیفیت زندگی در دو بعد جسمانی و روانی یک سال پس از جراحی در دو گروه اسلیو گاسترکتومی و بای پس معده تفاوت معناداری نداشتند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد کیفیت زندگی یک سال پس از جراحی چاقی نسبت به قبل از آن بهبود می یابد. این بهبود در تمام شاخص های کیفیت زندگی تفاوتی بین اسلیو گاسترکتومی و بای پس معده نداشت.

مقدمه: در میان عوامل ارزیابی موفقیت جراحی چاقی اسلیو معده، عوامل روانشناختی به دلیل برداشت شخصی فرد از موفقیت درمان، اهمیت ویژه ای دارند. در این پژوهش نقش اضطراب و افسردگی به عنوان دو اختلال شایع در افراد اقدام کننده به جراحی اسلیو در ارزیابی موفقیت جراحی بررسی می شود. روش: پژوهش حاضر از روش پدیدارشناسی برای مطالعه ی کیفی تجربه زیسته ی افراد اقدام کننده به جراحی اسلیو استفاده کرده است. 20 نفر با روش همگون و به صورت هدفمند از میان افراد موفق و ناموفق در کاهش وزن که یک سال از جراحی اسلیو آنها گذشته بود، به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که اضطراب و افسردگی قبل از جراحی بیشتر متمرکز بر بدکارکردی های روانی یا کارکردهای اجتماعی و نقص به وجود آمده بخاطر اضافه وزن می باشد، اما اهمیت اضطراب و افسردگی پس از انجام جراحی بیشتر به علت نقایص یا بدکارکردی های مقطعی پس از جراحی نظیر ریزش مو، بی حالی، پرخوابی و غیره به وجود آمده است. نتیجه گیری: اضطراب و افسردگی نقش مهمی در استنباط موفقیت جراحی و بازخوردی احساسی در مورد مفید بودن جراحی دارند. اگر جراحی ناراحتی های مربوط به چاقی را رفع کند، عوارض کمتری داشته باشد، فرد بتواند از دستورات پزشک پس از جراحی پیروی کند و بازگشت وزن نداشته باشد، آنگاه احساس اضطراب و افسردگی فرد کاهش می یابد و احساس مثبتی در مورد نتیجه جراحی دارد.

زمینه و هدف مدیریت لاپاراسکوپیک بیماری ها امروزه در جوامع جهانی به عنوان استاندارد طلایی پذیرفته شده است. با این حال هنوز هم پژوهش های بسیاری درباره شیوه های نوین جراحی کم تهاجمی به جهت دستیابی به بهترین روش جراحی با مطلوب ترین نتایج پس از عمل صورت می پذیرد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه نتایج پس از اعمال جراحی آپاندکتومی آپاندکتومی لاپاراسکوپیک بین نافی تک پورت و آپاندکتومی لاپاراسکوپیک دوپورت تک برش بوده است. مواد و روش ها از 77 بیمار که در طول یک سال (اردیبهشت 1397-1396) تحت اعمال جراحی آپاندکتومی لاپاراسکوپیک بین نافی تک پورت و آپاندکتومی لاپاراسکوپیک دوپورت تک برش قرار گرفته اند، در این مطالعه گذشته نگر استفاده شد. در گروه آپاندکتومی لاپاراسکوپیک دوپورت تک برش، دو تروکار 5 میلی متری به صورت بین نافی قرار داده شد و از یک محل سوراخ کردن دیگر برای ابزارهای چپ دست استفاده شد. ویژگی های دموگرافیک، داده های عمل و نتایج پس از عمل گروه ها با استفاده از آزمون مربع-کای یا در صورت لزوم با آزمون فیشر مقایسه شد. از آزمون تی برای مقایسه میانگین های دو گروه هدف که مستقل از یکدیگرند، استفاده شد. سطح معناداری آزمون ها برابر 05/0 در نظر گرفته شد. تحلیل های آماری با استفاده از سرور SAS EG 5. 1، نسخه 3/9 انجام شد (SAS Institute Inc., Cary, NC, USA). یافته ها میانگین کل زمان عمل گروه آپاندکتومی لاپاراسکوپیک دوپورت تک برش به طور معناداری کمتر از گروه آپاندکتومی لاپاراسکوپیک بین نافی تک پورت بود (003/0 = P). میانگین زمان لاپاراسکوپیک نیز در گروه آپاندکتومی لاپاراسکوپیک دوپورت تک برش به طور معناداری کمتر بود (001/0 > P). میانگین تعداد مسکن ها پس از عمل در گروه آپاندکتومی لاپاراسکوپیک دوپورت تک برش به طور معناداری کمتر از گروه آپاندکتومی لاپاراسکوپیک بین نافی تک پورت بود (002/0 = P). میانگین طول مدت روزهای بستری پس از عمل در گروه آپاندکتومی لاپاراسکوپیک دوپورت تک برش به طور معناداری کمتر از گروه آپاندکتومی لاپاراسکوپیک بین نافی تک پورت بود (008/0 = P). هیچ اختلاف آماری معنادار دیگری میان این دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری بر اساس یافته های این پژوهش، میانگین طول مدت عمل گروه آپاندکتومی لاپاراسکوپیک دوپورت تک برش به طور معناداری کمتر بود، به مدیریت درد کمتری نیاز داشت؛ هم چنین نتیجه آن از جنبه زیبایی مشابه به آپاندکتومی لاپاراسکوپیک بین نافی تک پورت بود.